I’m Programmer.

สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์การทำงาน ในฐานะ Programmer ผ่านบทความนี้ ให้ทุกคนได้อ่านกันครับ

ต้องเริ่มจากความฝันวัยเด็กของผมนะครับ ผมเคยฝันที่อยากจะเป็น นักวิทยาศาสตร์ สร้างหุ่นยนต์เจ๋งๆ ออกมา เพราะผมได้โตมากับหนัง Star War ที่คุณพ่อและคุณแม่ชอบดู ซึ่งตอนนั้นเรียกได้ว่า พอได้เห็นหุ่นยนต์ เห็นเทคโนโลยีต่างๆ แล้วมันรู้สึกว่า มันเจ๋งอ่ะ แล้วถ้าเรามีแบบนั้นให้ใช้คงจะดีนะ พอโตขึ้นมาอีกหน่อย ก็ไปเห็นการ์ตูนเรื่อง Zoids ต้องเรียกได้ว่า ตอนนั้น นอกจากกันดั้ม ก็มี Zoids นี่แหละที่ผมว่ามันเป็นอะไรที่เจ๋งอ่ะ เจ้า “จี๊ค” มันเป็นหุ่นยนต์ที่เหมือนมีชีวิตจริงๆอ่ะครับ ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่าเจ๋งอ่ะ ถึงแม้ว่าโดเรม่อน หรือ อาราเล่ ก็เป็นหุ่นยนต์เหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเป็นหุ่นยนต์ล่ะนะครับ เรียกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นจุดเริ่มต้นของผม ในการเป็นโปรแกรมเมอร์ก็ได้ครับ

แต่พอโตขึ้นมาหน่อย ก็ได้รู้ความจริงว่า ไอ้ที่เราคิดไว้น่ะ กว่ามันจะเป็นไปได้มันคงจะอีกไกลนะ และผมก็ได้รู้จุดเปลี่ยนในครั้งนี้ว่า ถ้าในความเป็นจริงเราสร้างพวกนี้ไม่ได้ แต่ในคอมพิวเตอร์ เราสามารถสร้างสรรค์สิ่งพวกนี้ได้หนิ ผมจึงได้เริ่มเก็บตัว ตอนนั้นผมเองก็อยู่มัธยมนะครับ ก็เรียกว่าเป็นวัยที่อยากรู้ อยากลองล่ะนะ ตอนนั้นเรียกว่ามีงานอะไรเกี่ยวกับคอมผมลองทำหมดอ่ะครับ แล้วก็ขอแม่ซื้อคอมให้ด้วย พิมพ์งาน ทำเว็บ(แบบใช้ Namo ตอนนั้นเรียกว่าที่โรงเรียนผมดังมากนะ ทุกชั้นที่แก่กว่าผม เค้ารู้จักโปรแกรมนี้กันหมดเลย) ทำการ์ตูน Flash ตัดต่อรูปโดยใช้ Photoshop ทำหมดครับตอนนั้น และที่พลาดไม่ได้เลยด้วยความที่เป็นเด็ก แล้วมีคอม มันก็ต้องหาเกมมาเล่นสิครับ ผมได้รู้จักโค๊ดก็เพราะเกมนี่แหละครับ ถ้าเล่นเกมตามปกติทั่วไป หลายๆคนก็คงจะสงสัยว่ามันจะไปเจอโค๊ดได้ยังไงถูกมั้ยครับ ก็เพราะว่าผมเล่นแบบไม่ปกติน่ะสิครับ ผมถึงได้เจอโค๊ด ถ้าใครเคยเล่น Visual Boy Advance บนคอมจะรู้จักกันนะครับ มันเป็นโปรแกรมจำลองเครื่อง Visual Boy Advance ให้สามารถเล่นในคอมได้นั่นเองครับ และมันยังใช้หาสูตรได้ (ซึ่งผมมารู้ตอนมหาลัยว่าสูตรมันคือ เลขฐาน 16 นั่นเอง) ตอนนั้นต้องบอกเลยว่า ผมไปไกลมาก จนชนิดที่ว่าลืมความสนุกในการเล่นเกมไปแล้วน่ะครับ เกมไหนโหลดมา เล่นได้ซักพัก ถ้าเกิดว่าหาสูตรได้ แฮ็คมันได้ เรียกว่านั่นแหละพอละ ถือว่าเคลียร์ละ ความสนุกจากการเล่นเกมลดน้อยลง เพื่อนที่เล่นด้วยกันก็พากันไปเล่นเกมอื่นหมดละ แต่ผมก็ยังคงเล่น Visual Boy Advance อยู่ ยังคงแฮ็คมันอยู่แบบนั้น พอผ่านไปสักพักหนึ่ง ผมถึงคิดได้ว่า ในเมื่อมันแฮ็คกันแบบนี้ แล้วเวลาสร้างเค้าจะสร้างกันยังไง เริ่มเกิดความสงสัย แล้วความสงสัยนั้นก็ทำให้ผม หาคำตอบ อยากรู้ว่ามันสร้างยังไง ทำยังไง ผมถึงได้รู้ว่า ทุกๆอย่างที่อยู่ในคอม มันคือโค๊ด โค๊ดพวกนี้ มันมีใช้ภาษาคอมพิวเตอร์ต่างๆเขียนขึ้นมา แล้วการที่เราจะทำพวกนี้ได้ เราก็ต้องศึกษาภาษาพวกนี้ และการที่จะศึกษาภาษาพวกนี้ได้ผมก็ต้องเรียนทางคอมพิวเตอร์

หลังจากนั้นพอจบมัธยมผมก็เลือกเรียนต่อมหาลัย ในสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ตลอดเวลา 4 ปีในการเรียนในมหาลัย ผมอยากบอกหลายๆคนที่คิดว่า ความรู้ในมหาลัยนั้น เราเรียนมาก็ไม่ได้ใช้ ความจริงแล้วมันได้ใช้ครับ ผมเองก็เพิ่งรู้สึกตัวตอนทำงานนี่แหละครับ ตอนเรียนผมโฟกัสอยู่แค่ คอมพิวเตอร์นะครับ โฟกัสกับการเขียนโค๊ดเท่านั้น ไม่ได้สนใจวิชาอื่น แต่ผมก็ไม่ได้ปล่อยผ่านวิชาอื่นๆที่เหลือนะครับ แต่ก็พอฟังๆไป ให้ได้ความรู้เอาไว้ใช้ตอนสอบเท่านั้นแหละครับ แต่พอมาทำงาน ความรู้ที่ผมไม่ค่อยได้สนใจนั่นแหละครับ มันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่มันจะเป็นเหมือนตัวช่วยเล็กๆ คอยช่วยเราในเรื่องต่างๆครับ ถ้าหากใครที่เรียนสาขาที่เกี่ยวกับคอม หรือสาขาอะไรก็ตามนะครับ ผมเชื่อว่า ทุกๆความรู้ที่คุณได้รับไปจากมหาลัย ทุกวินาทีที่คุณใช้ไปนั้น มันไม่ได้ไร้ค่าไปทั้งหมดนะครับ มันอยู่ที่่ว่าคุณจะเอาความรู้ที่ได้รับมาไปใช้ยังไงต่างหากครับ

ยกตัวอย่างนะครับ ถ้ามีคุณมี “กระดาษ” ใช่ครับกระดาษธรรมดาๆเลย เป็นกระดาษที่มาจากตัวของคุณเองครับ และในกระดาษแต่ละแผ่นก็จะมีความรู้แต่ละเรื่องที่คุณรู้เขียนลงไป ไม่ว่าจะมีประโยชน์กับคุณหรือไม่มีประโยชน์กับคุณก็ตาม แล้วก็จะมีกระดาษเปล่าๆ ที่ยังไม่ได้เขียนอะไรลงไป ลองจินตการตามผมดูนะครับ กระดาษที่คุณมีนั้นมันช่างมากมายเหลือเกินใช่มั้ยครับ แล้วจู่ๆ เกิดมีคนมาตั้งคำถามให้คุณว่า “กระดาษที่คุณมี ใช้ทำอะไรได้บ้าง” แต่ละคนก็จะใช้กระดาษที่มีทำเรื่องแตกต่างกันถูกมั้ยครับ อย่างของผมก็น่าจะมีกระดาษที่มีแต่โค๊ด เขียนโปรแกรม วิธีการใช้คอมพิวเตอร์ กระดาษที่ผมมี ผมสามารถที่จะใช้มันในการเขียนโค๊ด สร้างโปรแกรมต่างๆ ขึ้นมาได้ แต่กระดาษที่ผมมี ผมก็ไม่ได้มีแค่การเขียนโปรแกรมถูกมั้ยครับ มันมีอีกหลายอย่าง ปนกันไป สิ่งที่ผมจะสื่อให้เห็นก็คือ ความรู้ที่เรามีนั้นไม่ว่ามันจะมีประโยชน์กับเราในตอนนี้ หรือไม่มีก็ตาม มันถูกวางปนกันอยู่ สิ่งที่เราต้องทำก็คือ เราจะต้องจัดเรียงมันครับ หากใครที่กำลัง คิดว่าความรู้ที่ได้รับมาในตอนที่เรียนมหาลัยไม่ได้ใช้ ลองนั่งลงนะครับ แล้ววางทุกอย่างเอาไว้ก่อน แล้วนึกให้ออกว่า เราเรียนอะไรไปบ้างตอนอยู่ในมหาลัย อะไรที่จะสามารถเอามาใช้กับงานของเราได้บ้าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในเรื่องที่เรียนมา หรือว่าจะเอาความรู้ที่เรียนมานั้นไปคุย ไปแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนอื่น เพื่อถามถึงความรู้ใหม่ๆ การประยุกต์ใช้ต่างๆ

กระดาษ ถ้าตามปกติทั่วไปเราก็จะใช้มันในการจดบันทึก วาด เขียนสิ่งต่างๆลงไป ส่งต่อความรู้ไปให้คนอื่นๆผ่านกระดาษนั้น แต่ว่ากระดาษมันยังคงใช้ได้มากกว่านั้น มันสามารถนำมาพับเป็นกล่องกระดาษก็ได้ ก่อกองไฟในฤดูหนาวก็ได้ ความรู้ ของคุณก็เหมือนกันครับ อย่าจำกัดความสามารถเพียงเพราะว่ามันเป็นความรู้ครับ บางทีมันอาจจะนำมาประยุกต์ใช้ในเรื่องต่างๆได้ครับ

ถ้าหากใครอยากรู้จักผมมากกว่านี้ หรือมีคำถาม อยากปรึกษาเรื่องเขียนโปรแกรม สามารถ Inbox ได้นะครับ

ทุกๆก้าวที่คุณเดินไป ทุกๆลมหายใจที่คุณยังอยู่ ทุกๆวินาทีที่คุณได้รับรู้ ทุกๆสิ่งคือประสบการณ์ ฝากติดตาม กดไลค์ กดแชร์ Fanpage : Mos Programmer กันด้วยนะครับ